Περισσότερα από εξήντα χρόνια πριν, όταν η δεν απεικονίζουν την Διακήρυξη των δικαιωμάτων του Ανθρώπου ξεκίνησε από τα Ηνωμένα ΈθνηΑλλά όταν μιλάμε για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τι εισέρχεται για πρώτη φορά το μυαλό μας. Συχνά γίνεται το επίκεντρο είναι τα ανθρώπινα πολιτικές και οικονομικές κυρίως. Διαφορετικά απλά έρχονται στο μυαλό μας σχεδόν ένα και ενάμιση εκατομμύρια Φιλιππινέζοι που κλαίνε, επίσης, για το δίκιο και την ελευθερία. Κατά τις τελευταίες δεκαετίες, γεγονός που θα ατόμων με ειδικές ανάγκες θα πρέπει να φύγει και έχασα την κοινωνία, ακόμα και από αυτούς που αγωνίζονται για τα δικαιώματα των Φιλιππινέζων. Υπάρχουν τρεις παραδοσιακές απόψεις σχετικά με την αναπηρία αυτή ήταν η ρίζα αυτής της κατάστασης.
Το πρώτο έρχεται από το ένα μοντέλο στο σύνολο του προσωπικού.
Εδώ, λοιπόν, θα τα άτομα με αναπηρία θεωρούνται εγγενώς αδύναμος, αβοήθητος και εξακολουθεί να χρειάζεται βοήθεια. Εμείς οι άνθρωποι με αναπηρία, είτε ήταν άρρωστος ή να αποδυναμωθεί από ασθένεια. Έτσι, σύμφωνα με αυτή την προοπτική, η μόνη απαίτηση που έχουμε και η θεραπεία σύμφωνα με την ιατρική ή τη θεραπεία. Το τρίτο είναι η προοπτική σύμφωνα με την αρμοδιότητά της Εδώ, η πλειοψηφία θεωρείται αυτός κανόνας, ή κανονική, και εμείς με αναπηρίες είναι ελαττωματικό, ανάπηρος ή με έλλειψη.
Σύμφωνα με αυτή την άποψη, η απαίτηση επίσης έχουμε εγκαταστάσεις και δραστηριότητες που στην αρμοδιότητά μας, και έτσι και πάλι την πλειοψηφία.
Μέχρι τώρα οι τρεις παραδοσιακή άποψη ότι είναι ακόμα παρακινεί την κυβέρνηση στο σχεδιασμό των προγραμμάτων και υπηρεσιών για τα άτομα με αναπηρίες. Επίσης, έγινε η αιτία συνεχώς τη ρύθμιση και τη θεραπεία ελαφρά πάνω μας με ειδικές ανάγκες, και μεγάλες παράβαση των δικαιωμάτων μας. Είναι θεσμικό ή ιδιώτη, η διάκριση που βιώνουμε απαιτεί μια νέα φιλοσοφία. Σύμφωνα με τη την ύπαρξη των διαφόρων διαφορές (π χ, κουφοί, τυφλοί, άτομα με, Σύνδρομο, την αναπηρία και την κοινωνική αλληλεπίδραση, χρόνιες παθήσεις, άτομα που χρησιμοποιούν πατερίτσες ή αναπηρική καρέκλα, κ. λπ.), είναι ένα φυσικό μέρος της ποικιλομορφίας της ύφανσης της ανθρωπότητας.
Έτσι, με την ελπίδα ότι ο κόσμος, χωρίς διακρίσεις και την άρνηση σύμφωνα με αναπηρία, όλα είναι φυσιολογικά.
Επειδή μετά από όλα, μετά από όλα είμαστε το ίδιο πρόσωπο, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε ίσοι. Η συνήθεια και η σπλήνα-γύρω που ήταν η αιτία της απόφραξης και εμπόδια για την πλήρη συμμετοχή των ατόμων με αναπηρία θα πρέπει να αλλάξετε και να καταργήσετε.
Υπάρχουν διάφορα πρότυπα και τις αρχές της ΣΗΕΔΑΑ που δεν συναντώνται σε άλλες συμβάσεις του ΟΗΕ: Ακόμα και τα πραγματικά τόσο πολλά προβλήματα που τους άπορους πρόσωπο του τομέα έχουμε μια αναπηρία, απολύτως δεν αποσύρουμε.
Συνεχίζουμε να διεκδικήσει και να προασπίσει τα φυσικά μας δικαιώματα, την ελευθερία, και τη θέση τους στην κοινωνία.
Πρόκειται για τη διακαή επιθυμία ότι μια μέρα θα λάβετε, επίσης, ως πλάσματα που είναι μέρος της η φωτεινότητα και τον πλούτο σε ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Κατά το έτος, ο Συνασπισμός για το στις Φιλιππίνες θα στείλει την έκθεση της Διεθνούς Επιτροπής ΣΗΕΔΑΑ προσαρμογή στις απαντήσεις και τις εμπειρίες των Φιλιππινέζων με αναπηρίες σχετικά με την εφαρμογή από την κυβέρνηση της ΣΗΕΔΑΑ. Μέχρι σήμερα, δεν έχει ακόμη η κυβέρνηση του Κράτους του Έκθεση ότι η καθυστέρηση που από όταν το.
